طراحی، سنتز و مقایسه نانو حامل دندروزوم جدید و دندریمر pamam پگیله شده در بهبود خواص ضد سرطانی کورکومین زردچوبه (curcuma longa)

هدف: نقش ضد سرطان کورکومین از گیاه ادویه‏ای زردچوبه در سال‏های اخیر در تحقیقات متعددی به اثبات رسیده است. کورکومین قادر به مهار چندین مسیر پیام‏رسانی سلولی، ممانعت از تکثیر سلولی، تهاجم، متاستاز و رگ‏زایی است اما محلولیت بسیار ضعیف آن در آب، کاربرد این ماده ضد سرطانی مهم را با مشکل مواجه می‏سازد. در این تحقیق با طراحی و سنتز یک پلیمر دو بخشی نوین مونومتوکسی پلی اتیلن گلیکول- اولئات (mpeg-oa) و اضافه کردن پلی اتیلن گلیکول به سطح حامل دندریمری پلی آمیدو آمین (pamam)، تلاش شد زیست دسترسی کورکومین به سلول‏های سرطانی افزایش یابد. مواد و روش‏ها: غلظت بحرانی تشکیل میسل، بارگیری دارو و سمیت سلولی روی رده سلولی کارسینومای گلایوبلاستومای مغزی (u87mg) بررسی شد. نتایج: نتایج مطالعات میکروسکوپ نیروی اتمی (afm) و پراکنش نوری پویا (dls) نشان می دهد نانوذرات mpeg-oa طراحی شده دارای دو جمعیت خود آرا شامل میسل‏ها و پلیمروزوم ها است. غلظت بحرانی تشکیل میسل mpeg-oa بسیار پایین (03/0 گرم در لیتر) است. سمیت ic50 برای کورکومین آزاد، کورکومین بارگذاری شده در mpeg-oa و کورکومین بارگذاری شده در دندریمر پلی آمیدو آمین، به ترتیب 48، 24 و 13 میکرومولار محاسبه شد. همچنین کلیه تیمارهای دندریمر پلی آمیدو آمین پگیله شده غیر سمی تشخیص داده شد. نتیجه‏گیری: نتایج بیان می‏کند با استفاده از این نانوحامل‏ها، زیست دسترسی کورکومین به‏طور معنی‏داری نسبت به کورکومین آزاد افزایش می‏یابد. در نهایت این تحقیق نشان می‏دهد این نانوحامل‏های کورکومین می‏تواند به‏عنوان سیستم‏های دارورسان مناسب برای انتقال کورکومین به سلول‏های سرطانی در نظر گرفته شود.